Για όσους η μέρα δεν ήταν και πολύ ευχάριστη,καθότι Τρίτη και 13(μπούρδες θα μου πείτε,απλά κάπου κι εγώ πρέπει να καταλογίσω τη γκαντεμιά μου σήμερα...) σας χαρίζω ένα σύντομο ανεκδοτάκι....

-Πως λέγεται το γήπεδο στα Ζωνιανά?
......"Στάδιο Ειρήνης και Φυτείας!!!!!"

Ρυθμός 9.49...!εδώ και περίπου κανά τρίμηνο κάθε πρωί ξυπνάω και ακούω την ατάκα αυτή μέσα στ' αυτί μου από τη μελωδική φωνή του Μάκη...(Πουνέντη φυσικά,καμία σχέση με το γνωστό της ζούγκλας!)..Η κοπελίτσα που μένει στο διαμέρισμα ακριβώς κάτω από το δικό μου τυγχάνει να ξυπνάει την ίδια ακριβώς ώρα με μένα και φυσικά το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να βάλει τέρμα το ράδιο..Πρωί ,μεσημέρι,βράδυ κλασσικά Ρυθμό...Τρελή πόρωση μιλάμε..Σήμερα το πρωί κάθομαι λοιπόν κι εγώ στη κουζίνα να πιω ένα ρημαδοκαφέ να φύγω,το συνοδεύω και με το απαραίτητο γλυκάκι,κουλουράκι ό,τι...και ακούω το εξής άσμα ,σημειωτέον 8 το πρωί...

"Σκελετούλα ,σ'αγαπάω σκελετούλα

με τα χέρια μου σου πιάνω τη μεσούλα..."

Δάντης σε στιγμές δόξας ...."σκελετούλα μη πάρεις ούτε ένα κιλό" ..μου κάθισε το κουλουράκι στο λαρίγγι,τη σκελετούλα να έτρωγα πιο εύκολα θα κατέβαινε

και στα καπάκια......

"Μωρό μου θέλω να γλεντάς να περνάς καλά

αν κοιμάσαι τώρα όνειρα γλυκά

Μωρό μου αν έχεις πυρετό να πέσει

αν με σκέφτεσαι συνέχισε μ'αρέσει"

by Sotis Volanis... άσμα ασμάτων όμως!

και δώστου ο Μάκης να σιγοντάρει και να είναι μέσα στο κέφι ,η δε δικιά μου να ναι έτοιμη να ανέβει στο τραπέζι,φαρσί εννοείται όλοι οι στίχοι , τι "La Notte " κι αηδίες...ένα μπουκάλι στο 3 παιδιά και στο 7 λογαριασμό!

Αυτά είναι,άλλοι πίνουν καφέ το πρωί και άλλοι (εντελώς ενημερωτικά να αναφέρω εκ του Πύργου ορμώμενοι)....άραγε τι πίνουν πρωινιάτικα και δε μας δίνουν?

Μουσείο Κακών Τεχνών

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Ου μπλέξεις!

Γενικά ότι έχω ένα έχω ένα θέμα με τη γκαντεμιά,το έχω -κοινώς ότι στραβό ,κουλό, κτλ. συμβαίνει έχω τη τάση να το τραβάω σα μαγνήτης….διαβάστε και θα καταλάβετε…

1η Στάση

Ήταν απόγευμα, που λέτε, γύρω στις 7 μ.μ,φεύγω από το γραφείο και περιμένω το λεωφορείο στην classic στάση, μπαίνω μέσα, χτυπάω το ενιαίο (=εισιτήριο που ισχύει για πολλαπλές διαδρομές )και φτάνω στο μετρό.
Μπαίνω μέσα, κάθομαι και τσουπ μετά από κανα δίλεπτο σκάει μύτη ο ελεγκτής
-«Το εισιτήριο σας παρακαλώ»,
«Ορίστε, και το δίνω με μια φυσικότητα»..
To κοίταγε από δω, το κοίταγε από κει, δεξιά, αριστερά, πάνω –κάτω, μετά από λίγο…
«Σε ποια στάση κατεβαίνετε?», μου λέει με μια χαρά.. όπα, λέω, τη κάτσαμε,
«Στην επόμενη, έγινε κάτι? » ρωτάω με μια απορία κατακόκκινη από ντροπή καθότι όλο το βαγόνι κοιτούσε προς το μέρος μου…Κατεβαίνουμε και μου δείχνει το εισιτήριο…Τι να δω, το κωλοεισιτήριο, γαμώ τον ΟΑΣΑ μου γαμώ, έγραφε χθεσινή ημερομηνία και μεταμεσονύκτια ώρα.. Προφανώς το μηχάνημα τα χε παίξει.….Κι άντε εσύ τώρα ,να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας…Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου πριν λίγο το χτύπησα, έγινε λάθος…Τίποτα αυτός, εκεί… «Δεν εξετάζω τη πρόθεση, εμένα με νοιάζει το στοιχείο», Ο χριστός και η παναγία ,καλέ ούτε φόνο να είχα κάνει
«Λυπάμαι, πρέπει να σας κόψω κλήση,» το λέγε με μια ευτυχία λες και είχε πιάσει το Νο 1 καταζητούμενο!
Άντε κόψτη, να δω τι θα καταλάβεις…κι όσο εγώ έψελνα, μου εξηγεί ότι αν δεν ήθελα να πληρώσω θα έπρεπε να επισκεφτώ το γραφείο παραπόνων στο Σύνταγμα όπου θα μου έλεγαν τι πρέπει να κάνω για να αποδέιξω την αθωώτητα μου…
Ήμουν αποφασισμένη να βρω το δίκιο μου…Η υπόθεση θα πήγαινε μέχρι τέλους!

2η Στάση

Την επόμενη μέρα πρωί πρωί μετά το έγκλημα πάω στο Σύνταγμα.. Μπαίνω μέσα στο γραφείο, βρίσκω μια υπάλληλο, νεαρής ηλικίας, τίγκα στο βάψιμο(όπως καταλαβαίνετε κάτι ελαφρύ για 8 το πρωί) με τη λίμα στο χέρι ,σετάκι πάνε αυτά άλλωστε…
«παρακαλώ ?»μου κάνει, πάντα λιμάροντας το νύχι του γύπα…
“καλημέρα “λέω εγώ, ,κι αρχίζω ……
Μετά από λίγο,ζήτημα να χε πιάσει τα μισά από όσα είπα, με διακόπτει ”Μετσόβου 13», μη μας ζαλίζεις πρωινιάτικα(στο στόμα το είχε να το πει) …θα σας πουν εκεί τι θα κάνετε…
”περιοχή?»λέω εγώ
«Βικτώρια, απέναντι από το τρένο ακριβώς»…..
Έπρεπε να το περιμένω ότι ο αγώνας προς τη δικαίωση δε θα ήταν εύκολος!

3η Στάση

Παίρνω που λέτε το τρενάκι ,κατεβαίνω Βικτώρια, το απέναντι που είπε η νεαρά ισοδυναμούσε με ένα εικοσάλεπτο περπάτημα, αφού έχω σκάσει από τη ζέστη, φτάνω Μετσόβου 13..και αντικρίζω τον Αη Χαράλαμπο μπροστά μου, μεγάλη η χάρη του…!Αφού κατέβασα κάμποσα ευαγγέλια, μιας και όπως καταλαβαίνετε η νεαρά είχε κάνει λάθος τη διεύθυνση, ρωτάω ένα χριστιανό και για καλή μου τύχη μου εξηγεί ότι ήταν λίγο πιο πάνω. Μπαίνω μέσα φουριόζα,, βρίσκω τον αρμόδιο, τον καλημερίζω κι αρχίζω το ποίημα….
«μμμμ,, αργήσατε δεσποινίς», έχουν περάσει τρεις μέρες από το συμβάν..
«Λυπάμαι, αλλά το σ-κο έλειπα, τι να κάνω εγώ γι’αυτό?
«Μπορεί το λεωφορείο να πήγε για service όσο λείπατε, ,από δω από κει……μίλαγε κανα μισάωρο….κατέβασε ότι ήξερε, είναι δύσκολο να βρούμε τι έγινε την 28 η Αυγούστου και ώρα 7μ..μ ».
.Τέλος πάντων,επειδή φαίνεται πως λέτε την αλήθεια(το βγαλε το πόρισμα)θα κάνουμε το εξής, θα πάτε λίγο πιο πάνω στη γραμματεία (ενα δεκάλεπτο κι εκει περπάτημα) να κάνετε αίτηση και να πάρετε πρωτόκολλο…
Θα κάνουμε πλαστή βεβαίωση, μου λέει με ύφος συνωμοτικό….
«Οκ., σας ευχαριστώ» είπα κι έφυγα...θα μείνει μεταξύ μας,μην ανησυχείτε!
Ax,αναστέναξα με ανακούφιση..μάλλον δικαιώθηκα!

4η Στάση
Πρωτόκολλο-Μπαίνω ,βρίσκω την αρμοδία,ολοστρόγγυλη σα την τυροπιτούλα που έτρωγε, είχε αρπάξει το ακουστικό και καρ καρ τα γέλια με μια φίλη της… Σιγά που θα σταμάταγε να μ’ ακούσει, ,μου πετάει την αίτηση στα μούτρα και άρχισα να συμπληρώνω…Παίρνω ένα στυλό πάνω από το γραφείο…
”Όχι αυτόν, μου λέει, και το βουτάει μέσα από τα χέρια μου…”θεέ μου ,λέω, ο Γκοτζίλα, ξύπνησε…»
«εντάξει, μην εξάπτεστε» τον αφήνω και βγάζω ένα στυλό από τη τσάντα μου…
Της δίνω την αίτηση και μου λέει, χωρίς φυσικά να έχει σταματήσει λεπτό τητηλεφωνική συνομιλία ,
«Θα σας τηλεφωνήσουμε σε λίγες μέρες να σας πούμε τι πρέπει να κάνετε...
Σιγά που θα ξεμπέρδευα έτσι απλά...To be continued……


Τip: Τσεκάρετε πάντα τα εισιτήριο σας μετά την ακύρωση!

"….o κόμπος ρε παιδιά είναι οκ?"

Ανέκαθεν βαριόμουν τους γάμους και τα πανηγύρια ,αλλά όταν πρόκειται για το γάμο του αφεντικού σου που τυγχάνει να είναι και φίλος σου η κατάσταση αλλάζει…ειδικά όταν παντρεύεται στη Σαντορίνη και γίνεται αφορμή για ένα ταξιδάκι με τα φιλαράκια σου είναι όλα τα λεφτά….
Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι η μια ατάκα να πέφτει πίσω από την άλλη και μονίμως να σκάω στο γέλιο…..πιστέψτε με δεν έχω καλύτερο! Δικαιωματικά λοιπόν το σημερινό ποστάκι είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς….και μας εύχομαι πάντα τέτοια!
Και για να μη ξεχνιόμαστε ….ο κόμπος είναι οκ…!χαχαχαχαχα!!!!!!!!

Eμπρός....Mars!

Από μικρή θυμάμαι μου άρεσε να παρατηρώ με το ξάδερφο μου(....αστροφυσικός πλέον!) όλα τα περίεργα φαινόμενα του πλανητικού συστήματος ....αν λοπόν αγαπητοί μου blogo φίλοι έχετε την ίδια λόξα ,σήμερα 27 Αυγούστου....

Ο πλανήτης Aρης θα είναι ορατός στον ουρανό νύχτας . Θα φανεί τόσο μεγάλος όσο η Πανσέληνος στο γυμνό μάτι.

Καλύτερη στιγμή να το παρατηρήσετε θα είναι στις στις 12.30 το βράδυ όταν ο Aρης θα έρθει σε απόσταση 34.65Μ μίλια από τη γη. Να προσέξετε τον ουρανό στις 12:30 πμ. Θα μοιάσει σαν να έχει η γη 2 φεγγάρια.

ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ ΑΥΤΟ..... Η επόμενη φορά που ο Aρης θα έρθει τόσο κοντά θα είναι το 2287!

Θηλυκό Θηριοτροφείο....

-"Πότε παίρνεις άδεια?Διακοπές,..που θα πάμε φέτος??"

-"Δε ξέρω...η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κανονίσει κάτι,μάλλον Αθήνα θα κάτσω..",απαντούσα σιγανά ,λες και είχα κάνει το έγκλημα του αιώνα που δε θα πάρω φέτος σβάρνα τα νησιά.

Όποιον έβρισκα στο γραφείο,μα στο διάδρομο μα στη κουζίνα το πρωί ,η ίδια ερώτηση..."που θα πάς και που θα πάς"...κρατήσου έλεγα από μέσα μου,έτοιμη ήμουν να πω που θα πάει ο επόμενος που θα με ρωτούσε....

Βέβαια,θα μου πείτε,η ερώτηση είναι φυσιολογική...γιατί ωρίεσαι?ναι..μόνο που όταν ο γκόμενος σου δυστυχώς αδυνατεί να πάτε διακοπές,οι φίλες σου έχουν κανονίσει με το έτερον ήμισι και εσύ είσαι λίγες μέρες πριν την άδεια μπουκάλα, η ερώτηση ,πιστέψτε με,είναι πέρα για πέρα εφιαλτική.....

Ένα πρωί, λοπόν ,βαρεμάρας στο γραφείο,χτυπάει το τηλέφωνο...." δε ξέρω τι θα κάνεις,μάζεψε τα κι έλα Ζάκυνθο",ακούστηκε μια φωνή....ήταν το μπονιτάκι ,(her nickname...)συμφοιτήτρια από πανεπιστήμιο και πολύ πολύ καλή μου φίλη...Η αλήθεια είναι ότι χάρηκα πολύ που με θυμήθηκε(είχαμε χάσει λίγο επαφή από τότε που επέστρεψε στα πάτρια ...) ΄,

ok....θα έρθω ,απάντησα χωρίς πολύ πίεση,χιχι.

Πουρνό πουρνό,φτάνω Κηφισό,κανονίζω εισιτήρια ,βαλίτσες και γύρω στις 7 μισι αναχωρώ για το Ζάντε....

Μετά από κανά δίωρο περίπου φτάνουμε Αίγιο για τη καθιερωμένη στάση...Πάω παίρνω ένα καφέ ν'ανοίξει το μάτι μου,και κάθομαι στο τραπέζι να περάσει η ώρα...στο πίσω τραπέζι ακριβώς κάθεται ένα μεσόκοπο ζευγάρι-η γιαγιά πίνει το καφεδάκι της κι ο παππούς ,πιο κοτσονάτος ,τρώει μια τυροπιτούλα με χυμό να κατέβει πιο εύκολα, μια χαρά....

Ξάφνου,αφού τέλειωσε το γεύμα,πετάει την κορυφαία ατάκα.

-"Κοίτα κορίτσια,Ελενίτσα(απευθυνόμενος στη γυναίκα του) ποπο σχολείο, πάνε εκδρομή στη Ζάκυνθο.."

-"Τι λες άνθρωπέ μου,απαντάει η Ελενίτσα, Αυγουστιάτικα τι σχολεία μου τσαμπουνάς?

-"Πάνε πενθήμερη,άκουσέ με....δε βλέπεις γέμισε ο τόπος κορίτσια? θηλέων είναι μάλιστα...."

...δε πρόλαβα να καταπιώ μια γουλιά,πάει εκσφεδονίστηκε απέναντι,για καλή μου τύχη δε πέτυχα κανένα.......είχε λυσσάξει,να προσπαθεί να τη πείσει σώνει και ντε ότι είναι σχολείο....χα,η Ελενίτσα,του την έσκασε όμως

-"Κι αυτή η γριά με τα μαύρα που μπήκε μέσα ποια είναι,ε?",εδώ σε θέλω ....

-"Αυτή είναι η καθηγήτρια,ναι η καθηγήτρια είναι,μου πήρες και ύφος,απαντάει...."

ε,αυτό ήταν..πάει κι ο καφές πάνε όλα....ήταν αδύνατο να σταματήσω....

-"Πρέπει να είναι μάλιστα η διευθύντρια,αν κρίνω από την ηλικία ,αυτή είναι σίγουρα..." εκεί να συνεχίζει το παραλήρημα κι όσο η Ελενίτσα αντιδρούσε τόσο ξεσπάθωνε...πάει λέω,δε τη γλιτώνει η Ελενίτσα...

Για καλή της τύχη,μετά από δυο λεπτά, ακούγεται από τα μεγάφωνα"το ΚΤΕΛ ΖΑΚΥΝΘΟΥ"αναχωρεί....!!

Ο λυκειάρχης πρέπει να ήταν,εκανε πλάκα από το μικρόφωνο,χαχα!!